Vandaag kroop er een worm uit een koekje, en dat was vies.

Vies, maar wel fascinerend om te zien zo; een worm in een koekje.

ik herhaal; EEN WORM IN EEN KOEKJE.

Dus stel je voor; het is kwart over tien in de ochtend en dat zou betekenen "pauze". Je pakt nietsvermoedend je koekje en fles water uit je Eastpak-tas (want zo gaat dat) en je sjokt naar de dichtstbijzijnde tafel. Onverschillig scheur je de verpakking eraf en neem je een eerste hap. Herkenning, teleurstelling, alle losgekomen emoties mengen zich bij de smaak van jouw koekje. Dat je immers elke dag eet om kwart over tien. 

Maar! Vandaag is het anders. Vandaag ga je iets meemaken. Je kijkt al kauwend naar het bekende vierkante koekje en wenste dat het een luxebroodje was. Dat kan helaas niet, dus is het nog steeds je koekje waarvan er twee in een pak zitten. Zonder enig besef is je eerste koek op, en grijp je de tweede uit de lelijk vormgegeven verpakking. Net wanneer je weer een hap wil nemen gebeurt het ongelooflijke. Je kijkt neer op je koek en ziet het. In al zijn glorie beweegt het zich voort over jouw koek. Een worm.

Dit moment speelt zich af in slow-motion.

Je ziet de worm, draait je hoofd naar links, naar rechts en dan weer terug naar de worm. Ja, het is echt. Je spert je mond open alsof je bij de tandarts ligt en laat je stembanden zijn werk doen.

- 

Zo ongeveer het spannendste wat ik vandaag heb meegemaakt.